Hayata biriktirdiğim bir avuç küfürüm var artık..

Uzun zamandır küfürler biriktiriyorum sağa sola, o kadar yığıldılar ki.. hadi başla deseler nereden başlayacağımı bilemem. Hayatımın en güzel yıllarını, nedense bana işlemeyen adalete söverek geçiriyorum. Evet var diyolar, bir adalet var.. ama bana uğramıyor canına yandığım. Hep kendi cebimden harcıyorum.Yorulduğumu hissediyorum artık, hem de hiç olmadığı kadar.. Karşıma çıkan saçmasapan insanlardan ve onların yalnışlarını düzeltmeye çalışmaktan bitap düştüğümü anlamam, yorgunluğumu kat be kat arttırıyor.Duruyorum düşünüyorum kendi kendime kızıyorum.Hep ben mi yalnış insanları düzelteceğim yeter artık diyorum.Biri çıksın, evet birisi de çıksın bana el atsın yaralarımı sarsın, yalnışlarımı düzeltsin, kızsın, sövsün, gerekirse vursun kırsın.. Ama artık biri bana da el atsın. Nefessiz kaldığımı hissettiğim hayatımda bana nefes olsun.Etrafımdaki insanları memnun edeceğim derken kendi hayatımdan neleri feda ettiğim gözümün önüne geliyor, sayısız akan yaşlarla. Gözyaşlarımı küçük bir çocuk edasıyla siliyorum ve silik hayatıma istemeden de olsa devam ediyorum.Bana elini uzatacak ve hayalini kurduğum o güzel hayatı benimle yaşayacak birisinin olduğunu biliyorum. "Tenime olmasa da, ruhuma dokunan birinin varolduğunu biliyorum" biraz daha güçlü hissediyorum kendimi. Ama hayat yine kendi oyununu kendi kurallarıyla oynuyor.. ve dur bakalım o hamleyi yapamazsın kural dışı diye gözdağı veriyor. Bir kez daha korkuyorum kabuğuma çekiliyorum çaresiz, sessiz, sedasız. Biriktirdiğim küfürlerden kullanıyorum biraz.. hiç bir işe yaramadığını görmekse daha çok canımı sıkıyor.

Yüzbinlerce kez kendime söz veriyorum. İstediğim hayatı elde ettiğimde dibine kadar tutacağım sözler hem de. Hevesimi kırmamak adına deli gibi inanıyorum hayal ettiğim şeylerin yakında gerçekleşeceğine. Hani hayal etmek yapmanın yarısıdır ya öyle avutuyorum kendimi. Nehir gibi okyanuslara karışmak, o dingin sonsuzlukta boğulmak istiyorum. Güvenebileceğim ve tereddüt etmeden sırtımı dayayacağım biriyle o uçsuz bucaksız okyanuslardan geçip, bir limanda soluklanmak istiyorum.Yorulduğum hayatımda artık kontrolü başkalarına bırakmanın ruhuma iyi geleceğini düşünüyorum. Evet son zamanlarda her şeyi arsızca istiyorum, düşünüyorum, düşlüyorum.Ama biliyorum şimdiye kadar bana yüzünü göstermeyen mutluluk bir gün bir adamla gelecek. Beni sakinliğiyle büyüleyecek, sevgisiyle sarmalayacak, ruhumun en dokunulmadık yerlerine dokunacak biriyle. Ve ben öyle mutlu olacağım ki kuşlar bile kıskanacak.

Ben geldimmm öpün bakim beni..

Selamlarrr

Uzun aradan sonra blog alemine geri döndüm. Takip edenler bilirler Temmuz ayında blogumu kapatmaya karar verip, inzivama cekilmistim.Bir daha dönüp dönmeyecegimi ben bile bilmiyorken, bir cok arkadasımdan gerek sözlü, gerek mail yoluyla devam etmem gerektigini belirtenler oldu. Tabi bu beni cok sevindirdi. Blog yazmaya basladıgımda hic bir amacım yoktu, fakat zaman gectikce diger blog kullanıcılarıyla birlikte ne kadar dogru ve güzel paylasımlar icinde oldugumu anladım. Hee blogumu kapatınca elimi ayagımı tamamen cekmedim tabi, hepinizi uzaktan bir izleyici olarak büyük keyifle takip ettim. Bu gecen zaman icinde hem kötü, hem de güzel bir cok sey yasadım dersler aldım büyüdüm. Şimdi nereden ve nasıl baslayacagımı bilmemekle birlikte ilk adımımı atıyorum. Eskiye dair postların hepsini sildim, çünkü çok yeni ve taze bir başlangıc olsun istedim.Böyle bir 'ben geldim' yazısı ile baslamak istedim ama tasarladıgım planladıgım seyleri faal hale getirebilmek icin biraz kafamı toparlamalıyım. En kısa zaman da postlarımla birlikte cayınızı kahvenizi icmeye gelicem haberiniz olsun. Yasanan her sey insanlar icin iyi ya da kötü birer tecrübe oluyormus.. dedim ya büyüdüm ben.

Şimdilik hoscakalın,